सामाजिक सञ्जाल बन्द नगर्न मैले आग्रह गरेको थिएँ : रघुजी पन्त

 

काठमाडौँ । आफूले तत्काल सामाजिक सञ्जाल बन्द नगर्न आफूले आग्रह गर्दागर्दै केपी ओलीले अस्वीकार गरेको नेकपा (एमाले) का उपाध्यक्ष रघुजी पन्थले बताएका छन् ।

पन्तले २०८२ साल पुस ५ गते, शनिबार पद्मकन्या क्याम्पसको डेनिस हलमा प्रगतिशील लेखक संघ, नेपालको आयोजनामा सम्पन्न ‘प्रलेस पुरस्कार समर्पण’ कार्यक्रमको प्रमुख अतिथिको आसनबाट सम्बोधनका क्रममा सो धारणा राख्नुभएको हो ।

“मैले मेटा सामाजिक सञ्जाललाई तत्कालै नियमन गर्ने विषयमा सोच्नु पर्दछ भनेको थिएँ’, प्रमुख अतिथि पन्तले भने– ‘तत्कालिन प्रधानमन्त्रीले मान्नु भएन, उहाँ झोंक्की हुनुहुन्छ, बन्द गरिहाल्नु भयो ।’ पन्तले नेपालका स–साना उद्योग कलकारखानाहरूले राज्यलाई कर तिर्नुपर्ने तर मेटा एउटा कम्पनीले नेपालको सार्वभौमसत्ता स्वीकार नगर्नु दुखद भएको बताए ।

सामाजिक सञ्जालका कैयौँ राम्रा पक्षहरू हुँदाहुँदै पनि त्यसले वर्तमान समाजलाई अध्ययनबाट विमुख बनाएको पन्तको भनाई थियो । ‘साहित्यले समाजको चेतना निर्माण र लोकतान्त्रिक मूल्यको संरक्षणमा खेल्ने भूमिका खेल्नु पर्ने हुन्छ’ पन्तले जोड दिए ।

कार्यक्रममा प्रगतिशील लेखक संघ (प्रलेस) द्वारा विभिन्न साहित्यिक पुरस्कारहरूले प्रगतिशील साहित्य, संस्कृति र विचारको क्षेत्रमा उल्लेखनीय योगदान पुर्‍याउने स्रष्टाहरूलाई समर्पण गरिएको हो ।

यस वर्षको प्रलेस श्याम प्रसाद स्मृति पुरस्कार प्रगतिशील साहित्यकार ईश्वरचन्द्र ज्ञवालीलाई प्रदान गरिएको छ । त्यस्तै प्रलेस प्रतिभा पुरस्कार लेखक तथा राजनीतिज्ञ अनिल शर्मालाई प्रदान गरिएको छ । त्यसैगरी प्रलेस बाल साहित्य पुरस्कार बाल साहित्यकार सुशिला प्रधानाङ्गलाई प्रदान गरिएको छ । कार्यक्रममा प्रलेस युवा पुरस्कार युवा लेखक तथा साहित्यकार रूपक अलंकारलाई प्रदान गरिएको छ ।

उक्त पुरस्कारहरू नेपाल कम्युनिस्ट पार्टी (एमाले) का उपाध्यक्ष तथा प्रलेसका सल्लाहकार रघुजी पन्तद्वारा पुरस्कृत गरिएको थियो ।

कार्यक्रममा प्रलेसका पूर्व अध्यक्षहरू मातृका पोखरेल, प्रा.डा. जीवेन्द्रदेव गिरी, सल्लाहकार शान्ता मानवी, पुरस्कृत प्रतिभा ईश्वरचन्द्र ज्ञवालीले मन्तव्य राखेका थिए । कार्यक्रम प्रगतिशील लेखक सङ्घका अध्यक्ष डा. देवि दुलाल क्षेत्रीको सभापतित्वमा भएको थियो भने सञ्चालन महासचिव पारस ढकालले गरेका थिए ।

000

कविता : घर घरजस्तै भइदिए हुन्थ्यो

- मातृका पोखरेल

पानी पर्ने दिन

हुरी चल्ने रात

आँखा झिमिक्कै पार्न पाइँदैन

रातभर अनिँदो बस्नुपर्छ

अब यो घर

हिजोको जस्तो रहेन ।

फेरि पनि मनभित्र

एउटा पुरानो उत्कण्ठा सल्बलाइरहेकै छ —

मात्र यो घरले

हुरी छेकीदिए हुन्थ्यो

वर्षादको पानी रोकिदिए हुन्थ्यो

छानाबाट हरदम डर चुहिरहन्छ

न झकाउन सकिन्छ

न निदाउन सकिन्छ

लेउ लागेका भित्ताहरूले

अविश्वास र असुरक्षा लेखिएका

म्यादहरू तामेली गरिरहेकाछन् ।

उहिले भन्नेहरूले भने -

यो हामी धेरै अट्ने घर हो भने

यो घरमा बसेपछि कोही अपमानित हुनु पर्दैन भने

हामी सबैले पत्यायौं

र घरलाई खुवै माया गऱ्यौँ

म जस्तै

इतिहासका धेरै पाइलाहरू

यस घरको आँगनमा आए

भविष्य खोज्नेहरू आए

मुक्ति खोज्नेहरू आए

नयाँ सपना बोकेर आएका

थकित अनुहारहरू आए

सबै मिलेर माटो र रगत मुछे

घरको जग बढाए

र पसिनाको गाह्रो लगाए ।

जब तिमीले अगुवा भएर भन्यौ -

यसलाई सबैको घर बनाउँछु

त्यही दिनदेखि

मेरो घर भन्दै गोमनहरू पस्न थाले

मेरो घर भन्दै आए खजुरा र बिच्छीहरू

घर क्रमशः खण्डहर बन्दै छ

भविष्य खोज्नेहरू निरास छन्

मुक्ति खोज्नेहरू हरेस खान थाले

सपना देख्नेहरू देख्न छाडे

यतिवेला -

उनीहरु निरन्तर घर छाडिरहेछन्

यो घरलाई विश्वास गरेकोमा पछुतो मानिरहेछन्

सोचौं, धेरै सोचौं

घरको आस्था भनेको -

कम्तीमा विश्वासको निद्रा लाग्नुपर्छ

कम्तीमा भोलिको भरोसा बन्नुपर्छ

फेरि पनि घर चाहिन्छ

तर घर घरजस्तै

जहाँ पानी परेपछि पनि निदाउन सक्नुपर्छ

जहाँ बच्चाहरू निर्भयसँग खेल्न सक्नुपछ

जहाँ आमाहरूले मुस्कुराएर आशीर्वाद दिन सक्नुपर्छ

जबसम्म तिमी

यो घरलाई सबैको भन्छौ

वर्ग प्रेमको यो घर भत्काउन योजना कोर्नेहरू

भान्साको पिर्कामा बसेर

डाडु पनिउँ समाइरहेछन्

कोठाचोटा कब्जा गरिरहेछन् ।

मलाई अब मेरो घर

खण्डहर होइन

भव्य र सुरक्षित चाहिएको छ

अरबको मुटु फुटाउने तातो हावामा भविष्य खोजिरहेको

कान्छो भाइलाई बोलाउनु छ र भन्नु छ

मुम्बईमा बेचिएकी बहिनीलाई

स्वदेश फर्काएर विश्वास दिलाउनु छ

सोचौँ—

धेरै सोचौँ

कालकुट विष पिएर बाँचेको यो घर

कम्तीमा विश्वासको निद्रा लाग्ने ठाउँ बन्नुपर्छ

म अहिलेसम्म

यही घरभित्र बसेर

यो घरलाई मेरो भनेर दावी गर्ने

गोमन सर्पहरूसँग लडिरहेको छु

खजुरा र बिच्छीहरूसँग लडिरहेको छु

जबसम्म यो घर खण्डहर हुन्छ

त्यस दिनसम्म

म यो प्रश्न बोकेर

तिमीसँग लडिरहन्छु

लडिरहन्छु ।

ooo

www.ratopati.com

मातृका पोखरेलका तीन कविता

२०८२ साल पुस ५ गते प्रकाशित

रेशम विरहीको उपन्यास ‘पार्श्वध्वनि’ बजारमा

 

काठमाडौं : आख्यानकार रेशम विरहीको नयाँ उपन्यास ‘पार्श्वध्वनि’ सार्वजनिक भएको छ । वि.सं. २०८२ पुष १ गते 'नयाँसडक फुटपाथ एकेडेमी'मा उपन्यासको संयुक्त रूपमा लोकार्पण गरिएको हो ।

कार्यक्रममा साहित्यकार शार्दूल भट्टराई, अविनाश श्रेष्ठ, राजव पुडासैनी, विमल निभा, श्यामल, मातृका पोखरेल, सीताराम उप्रेती, दीपक सापकोटा तथा लेखक स्वयंले उपन्यास लोकार्पण गरेका थिए ।

‘पार्श्वध्वनि’ आख्यानकार विरहीको १४औं कृति हो । उपन्यासमा सुदूर समयको चितवन, त्यहाँको सामाजिक परिवेश र असन्तुष्ट कम्युनिष्ट राजनीतिको छायालाई कलात्मक ढंगले प्रस्तुत गरिएको छ । महानदी नारायणीको सूक्ष्म वर्णन र त्यस वरिपरि बाँचिरहेका मानिसहरूको जीवन–संघर्षलाई कथामा गहिराइका साथ समेटिएको छ ।

समाज, राजनीति र इतिहासको त्रिवेणीका रूपमा प्रस्तुत गरिएको उपन्यास प्रेम र राजनीतिको धारमा उभिएर लेखिएको लेखकले बताएका छन् । ‘पार्श्वध्वनि’ले विशेषगरी चितवनको वामपन्थी राजनीतिलाई केन्द्रमा राखेको छ ।

लेखन, अनुभव, चिन्तन र विचारले परिपक्व मानिने अग्रज लेखक रेशम विरहीका यसअघि निबन्ध, कविता तथा उपन्यास संग्रहहरू प्रकाशित भइसकेका छन् ।

000

https://madhyanhadaily.com बाट साभार 

उपन्यासकार धर्मेस पोखरेलको उपन्यास 'भोगाइ' को परिचर्चा कार्यक्रम

वि. सं. २०८२ साल मंसिर २७ गते शनिवार पद्मोदय विद्यालय, रामशाहपथ, पुतलीसडकमा उपन्यासकार धर्मेस पोखरेलद्वारा लिखित उपन्यास भोगाइको परिचर्चा कार्यक्रम सम्पन्न भयो ।

साहित्यकार, प्राज्ञ संस्कृतिकर्मीहरूको बिचमा भएको परिचर्चा कार्यक्रममा वरिष्ठ पत्रकार महेश्वर दाहालले भोगाइ उपन्यासमा नेपाली समाजमा जमेर बसेको कुरिति, कुसंस्कार,र भोगाइहरुको संगालो छताछुल्ल भएको र लेखक आफैले भोगेका सास्तीहरूलाई उनेर तयार पारिएको कथा रहेको छ भनेर टिप्पणी गर्नुभएको थियो ।

कार्यक्रममा वरिष्ठ साहित्यकार मातृका पोखरेलले भोगाइ उपन्यासमा लेखक आफै जीवनमा पल-पल कसरी तडपिदै, पिडा सहँदै, फेरि पनि कसरी जिवन सुन्दर बनाउन, समाज सुन्दर बनाउन सकिन्छ भनेर गहिरो संघर्षमा झ्वाम्म हामफालेका छन् भन्नुहुदै उपन्यास मा प्राविधिक कमजोरीहरू रहे पनि विषयवस्तुका हिसावले उपन्यास सवल रहेको धारणा राख्नुभयो ।

वरिष्ठ संस्कृतिकर्मी डा. पुष्करराज भट्टले आफूले उपन्यास नपढेको भए पनि भोगाइ शिर्षक रहेकोले पक्कै पनि जी वन र समाजका भोगाइहरू नै यसमा उनिएको हुनुपर्छ भन्नुभयो। साथै उहाँले साहित्यकारहरूको संगठनलाई धेरै मजवुत बनाएर अघि बढ्नुपर्छ भन्ने धारणा राख्नुभयो ।

त्यसैगरी अर्का वक्ता जनसांस्कृतिक महासंघ, नेपालका अध्यक्ष भीम कुमाखीले उपन्यासकार धर्मेस पोखरेल यस उपन्यास भित्र कतै रूनुहुन्छ त कतै हास्नु हुन्छ भन्दै जीवनको संघर्षमा होमिदै बिभिन्न खाले आन्दोलनमा समाहित हुदै दशवर्षे जनयुद्धसँग जोडिन पुग्नुहुन्छ भन्नुहुँदै जीवनमा आशावादी हुँदै अगाडि बढ्नुपर्छ भन्ने सन्देश उपन्यासले दिएको छ भन्ने धारणा राख्नुभयो ।

अर्का वक्ता नेपाल प्रज्ञा प्रतिष्ठानका सदस्य सचिव डा. धनप्रसाद सुवेदीले उपन्यासमा प्रसस्त प्राविधिक कमजोरी भएको छ र त्यसलाई सच्याएको भए अझै उत्कृष्ट सिर्जना बन्न सक्थ्यो भन्दै उपन्यासकार लाई उपन्यास पस्किएकोमा बधाई दिनुभएको थियो ।

अर्का वक्ता साहित्यकार पुण्यप्रसाद आचार्यले यस उपन्यासले सामाजिक जीवनको बारेमा नेपाली समाजमा रहेको होचोअर्घेलो, उथलपुथलको बारेमा गहिरो जानकारी दिएको छ भन्नु भयो ।

अन्त्यमा उपन्यासकार धर्मेस पोखरेलले बरिष्ठ साहित्यकार एवं प्राज्ञहरूले औल्याएका गल्ती कमजोरीहरुलाई हृदयङ्गम गरी अगाडि बढ्ने प्रण गर्दै सबै साहित्य अनुरागी मित्रहरूलाई धन्यवाद ज्ञापन गर्नुभएको थियो ।

कार्यक्रम अखिल नेपाल लेखक संघको व्यानरमा बातालाबाको ३६ औं श्रृंखला अन्तर्गत सम्पन्न भएको थियो । उक्त कार्यक्रम बातालाबाका संयोजक तथा नेपाल प्रज्ञा प्रतिष्ठानका प्राज्ञ परिषद सदस्य अगिव बनेपालीले संचालन गर्नुभएको थियो ।

000 

समाचार स्रोत : धर्मेश पोखरेल 

"त्वदीयं वस्तु गोविन्द तुभ्यमेव समर्पये" कार्यक्रम सम्पन्न

 

विद्युतकर्मी साहित्यिक समाजको आयोजनामा वरिष्ठ साहित्यकार पुष्कर लोहनीलाई स्रष्टा सम्मान तथा उहाँकै रचना उहाँलाई नै सुनाउने कार्यक्रम "त्वदीयं वस्तु गोविन्द तुभ्यमेव समर्पये" कार्यक्रम सम्पन्न भएको खबर छ ।

कार्यक्रममा विशेष अतिथि नइ एकेडेमीका कुलपति इन्दिरा प्रसाईं, अतिथिहरू भाषा आयोगका सदस्य मातृका पोखरेल, शारदा मासिकका सम्पादक विमल भौकाजी, निबन्ध लेखक श्रीबाबु कार्की साथै अन्य अतिथिहरूमा विद्युतकर्मी साहित्यिक समाजका पुर्व अध्यक्षहरू कुलप्रसाद पराजुली, केशव रुपाखेती, विष्णुबहादुर सिंह, पुण्य घिमिरे, रामेश्वर राउत मातृदास, कृष्णदेव रिमाल शब्दसेना हुनुहुन्थ्यो ।

कार्यक्रममा साहित्यकार लोहनीलाई माला दोसल्ला र उहाँको योगदान झल्कने सम्मानपत्र समर्पण गरिएको थियोे । त्यसैगरी"" त्वदीयं वस्तु गोविन्द तुभ्यमेव समर्पये " कार्यक्रममा सम्मानित स्रष्टा पुष्कर लोहनीको 'गुजुल्टो' कथा विद्युतकर्मी साहित्यिक समाजका निवर्तमान अध्यक्ष कृष्णदेव रिमाल शब्दसेनाले वाचन गरी कार्यक्रमको शुरुआत भएको थियोे । त्यसपछि क्रमशः पुष्कर लोहनीले विभिन्न समयमा लेखिएका कथा, कविता, मुक्तक, हाइकु, चोका, कटौता रचनाहरू उहाँलाई नै श्रवण गराईएको थियोे । स्रष्टालाई स्रष्टाकै रचना सुनाउने क्रमको अन्तमा विद्युतकर्मी साहित्यिक समाजका सचिव युवराज शर्माले पुष्कर लोहनीको बहुचर्चित कविता 'कौडी' वाचन गर्नुभएको थियोे ।

लोहनी निवास घट्टेकुलोमा भएको कार्यक्रममा उल्लेख्य मात्रामा सहभागिता रहेको थियोे । कार्यक्रमको सभाध्यक्षता, कार्यक्रम बारेमा प्रकाश र सम्पूर्ण अतिथिहरूलाई स्वागत विद्युतकर्मी साहित्यिक समाजका अध्यक्ष कवि विष्णुप्रसाद आचार्यले गर्नुभएको थियोे भने कार्यक्रम सञ्चालन विद्युतकर्मी साहित्यिक समाजका सचिव युवराज शर्माले गर्नुभएको थियोे ।

000

शब्दपथबाट

पीताम्बर भण्डारी : समाजसेवा, जनसंघर्ष र सिर्जनाको त्रिवेणी प्रतिभा - मातृका पोखरेल

साहित्यकार पीताम्बर भण्डारी सत्तरी वर्षको उमेर व्यतित गरेर २०७४ फागुन १० गते हामी सबैसँग सदाका लागि विदा हुनुभयो । उहाँ जति समय बाँच्नु भयो सामाजिक सेवा, प्रगतिवादी साहित्य र जनपक्षीय राजनीतिको अभियन्ता भएर जीवनका उर्वर समयहरू नेपाली समाजलाई अर्पण गरेर बाँच्नुभयो । सबैले जीवनको महत्त्वका बारेमा यसरी सोच्दैनन् पनि र व्यवहारमा लागु पनि गर्दैनन् । समाजमा थोरै मानिसहरू मात्र हुन्छन् जीवनलाई देश र समाजको हितसँग जोड्ने । पिताम्बर भण्डारी त्यस्तै थोरै मानिसभित्र पर्नुहुन्थ्यो । व्यक्तिगत स्वार्थभन्दा वाहेकका यी तीनै क्षेत्रबाट उहाँले समाजमा मनग्गे योगदान गर्नुभयो ।

पिताम्बर भण्डारीलाई सम्झँदा मेरा अघिल्तिर प्राय: प्रगतिशील लेखक सङ्घका गतिविधि र प्रतिगमन विरुद्धको आन्दोलन बढि मात्रामा आउने गर्छ । उहाँसँगको मेरो पहिलो सम्बन्ध प्रगतिशील लेखक सङ्घका कार्यक्रमहरूले विकसित गरायो । सडक सङ्घर्ष र राजतन्त्र विरोधी आन्दोलनले आत्मीय बनायो । प्रत्येक पटक काठमाण्डौ आउँदा उहाँ मेरो रत्नपार्कको जागिरे कार्यालय नेपाल विद्युत प्राधिकरण निस्किएर र बोलाएर हिँड्नु हुन्थ्यो ।

२०५८ सालतिरको हिउँदको कुनै महिनाको कुरा हो । साथीहरूसहित् म पनि प्रगतिशील लेखक सङ्घ, सिन्धुपाल्चोकको सम्मेलनमा चौतारा पुगेको धमिलो सम्झना छ । त्यो सम्मेलनबाट उहाँ अध्यक्षमा निर्वाचित हुनुभएको सम्झिन्छु । प्रगतिशील लेखक सङ्घको सिन्धुपाल्चोकमा उहाँसँग मेरो अर्को संयोग पनि पऱ्यो । करिब आठ वर्ष अध्यक्षको जिम्मेवारी पुरा गरेर वि.सं. २०६६ सालको जेठ महिनामा दोस्रो जिल्ला सम्मेलन गरेर उहाँ विदा हुन लाग्दै हुनुहुन्थ्यो । त्यो सम्मेलनका लागि जिल्ला अध्यक्ष पीताम्बर भण्डारीको अनुरोध अनुसार केन्द्रीय समितिबाट साथीहरूले मलाई जान आग्रह गर्नुभयो ।सिन्धुपाल्चोकको सदरमुकाम चौतारामा भएको त्यो सम्मेलनको उद्घाटन सत्रमा तत्कालिन एकीकृत नेकपा माओवादी सिन्धुपाल्चोकका नेता सुबोध सापकोटा र नेकपा एमाले सिन्धुपाल्चोकका नेता सरेश नेपालका बिचमा भएको वाकयुद्धले सम्मेलन सफल हुँदैन कि भन्ने म भित्र एउटा आशंका पैदा थियो । मैले मञ्चमा कार्यक्रमको सभापति रहनुभएको अध्यक्ष पीताम्बर भण्डारीसमक्ष यो शंका व्यक्त गरेँ । उहाँले मलाई यहाँको स्थानीय राजनीति यस्तै हो, केही फरक पर्दैन भनेर वारम्बार आश्वस्त बनाइरहनु भएको थियो । तर पछि पीताम्बर भण्डारी, माधव सापकोटा, सरेश नेपाललगायतले प्रगतिशील लेखक सङ्घको साझा मोर्चाको अवधारणालाई लागु गर्न प्रयत्न गर्नुभयो । त्यो सम्मेलनबाट साधुराम नेपाललाई अध्यक्ष बनाएर पीताम्बर भण्डारीले आफ्नो जिम्मेवारी पुरा गर्नुभयो । पीताम्बर भण्डारी अध्यक्ष भएको त्यो आठ वर्षको कार्यकालमा विभिन्न कार्यक्रममा उहाँले बोलाइरहनु भयो म सिन्धुपाल्चोक पुगिरहेँ । उहाँले जति समय प्रेलस, सिन्धुपाल्चोकको नेतृत्व सम्हाल्नु भयो, त्यो जिल्लालाई सक्रिय जिल्लाको रूपमा दर्ज गराइरहनु भयो ।

२०६६ साल पुस ११ गते पिताम्बर भण्डारीले आफ्नो पहलमा काठमाण्डौबाट हामी नयाँ पुराना धेरै साहित्यकारहरुलाई किउल लग्नुभयो । त्यो कार्यक्रममा कृष्णचन्द्र सिंह प्रधान, तेजेश्वरबाबु ग्वंग, मोहन दुवाल, जगन्नाथ आचार्यलगायत अग्रज पुस्ताका साहित्यकार पनि हुनुहुन्थ्यो । हामी नयाँ पुस्ताका साहित्यकारहरूको ठुलो संख्या थियो । एउटा सामान्य गाउँमा त्यो स्तरको कार्यक्रम गर्नु सामान्य कुरा थिएन । सयौं पाहुनाहरुलाई रात बस्ने व्यवस्था मिलाउनु सामान्य कुरा छँदै थिएन । त्यसबेला खाएको खिरको सम्झना अझै पनि छँदै छ । अझ त्यही राति केही युवा साथीहरूसँग किउलको सामान्य एउटा छाप्रो पसलमा एकसय रुपैयाँमा एउटा सिंगो कालिज किनेर खाएको सम्झना पनि उत्तिकै ताजा छ । त्यहीँको कार्यक्रममा सिन्धुपाल्चोकको शैक्षिक उन्नयनमा पनि योगदान पुऱ्याउनुभएका वरिष्ठ साहित्यकार एवं संस्कृतिविद श्री तेजेश्वरबाबु ग्वंगःलाई व्यथित सिन्धु प्रतिभाका रुपमा र प्रख्यात छन्द कवि जगन्नाथ आचार्यलाई सिन्धुप्रतिभाका रुपमा सम्मानित गरेको थियो । त्यो कार्यक्रम आयोजनाको एकल केन्द्र हुनुहुन्थ्यो पीताम्बर भण्डारी । उहाँले आफू कुशल व्यवस्थापक रहेको परिचय पनि त्यो कार्यक्रमबाट राम्रोसँग दिनु भएको थियो ।

उहाँ जहाँ संलग्न हुनुभयो, त्यहाँ संगठन, क्रियाशीलता र परिणाम सकारात्मक देखिने गरेको साथीहरूको प्रतिकृया हुन्थ्यो । उहाँ हरेक समुदायलाई आफैँ सँगै हिँडेर विकास गर्न प्रेरित गर्ने असल जन-अभियन्ता हुनुहुन्थ्यो । नेपाली समाजको रूपान्तरणका प्रत्येक उपलब्धीमा पिताम्बर भण्डारीहरूको यथेष्ट योगदान छ । सिन्धुपाल्चोकको आउँदो पुस्ताले उहाँको योगदानलाई सम्झिएर इतिहासप्रति न्याय गर्न सक्नुपर्छ ।

०००

----------------------------------------------------------------------

"प्रलेस शक्ति लम्साल साहित्य पुरस्कार" स्थापना हुने

 

प्रगतिवादी साहित्य, पत्रकारिता र राजनीतिका बहुप्रतिभाशाली व्यक्तित्व शक्ति लम्सालको नाममा २०८२ साल मंसिर २१ गते प्रगतिशील लेखक सङ्घ र लम्साल परिवारको बीचमा " प्रलेस शक्ति लम्साल साहित्य पुरस्कार" स्थापना गर्ने सहमति भएको छ । शक्ति लम्सालकी जीवनसाथी कृष्णा लम्साल, छोरी प्रज्ञा लम्सालले सो कार्यका लागि रू. ४०००००/ - (चार लाख रुपैयाँ) अक्षय कोषमा राख्नका लागि प्रगतिशील लेखक सङ्घका अध्यक्ष डा. देवी दुलाल क्षेत्रीलाई हस्तान्तरण गरेकी छिन्। परिवारका तर्फबाट कार्यक्रममा राजनीतिज्ञ नारायणप्रसाद शर्मा, यशोदा सुवेदी र साहित्यकार सुशिल गौतम पनि उपस्थित थिए ।

प्रगतिशील लेखक सङ्घका अध्यक्ष डा. देवी दुलाल क्षेत्रीको सभापतित्वमा भएको उक्त कार्यक्रममा परिवारको तर्फबाट साहित्यकार सुशिल गौतमले यो पुरस्कारले साहित्यकार शक्ति लम्सालले जीवनभर अभियान चलाउनु भएको क्रान्तिकारी विचार र प्रगतिवादी साहित्यलाई अघि बढाउन सहयोग होस् भन्ने सम्पूर्ण परिवारको चाहना रहेको धारणा राखे । प्रगतिशील लेखक सङ्घका पूर्व अध्यक्ष मातृका पोखरेलले आफ्नो मन्तव्य राख्दै केही वर्ष अघिदेखिको पहल आज सार्थक भएकोमा खुसी व्यक्त गरे । उनले यो पुरस्कारको माध्यमले शक्ति लम्सालको विचारप्रति प्रतिबद्धता र विचार अनुसारको उहाँको व्यवहारबाट पछिल्लो पुस्ता जानकार हुने र त्यही महान बाटोमा आफू हिँड्न प्रयत्न गर्ने विश्वास पनि व्यक्त गरे ।

कार्यक्रममा सभापतिको आसनबाट बोल्दै सङ्घका अध्यक्ष डा. देवी दुलाल क्षेत्रीले यो पुरस्कार स्थापना गर्न पहल गरेकोमा सङ्घका सल्लाहकार मातृका पोखरेल र प्रगतिशील लेखक सङ्घलाई विश्वास गरेर अक्षयकोष राख्नु भएकोमा परिवारलाई धन्यवाद दिए । उक्त समारोहमा सङ्घका उपाध्यक्ष, समिर सिंह, महासचिव पारस ढकाल, सचिव कुशल बोगटी, कोषाध्यक्ष कृष्ण सुवेदी 'भारद्वाज मित्र', एवम् सल्लाहकारहरू विष्णु प्रभात, डा. मधुसुदन गिरीको पनि उपस्थिति रहेको थियो ।

उक्त कार्यक्रमको संचालन महासचिव पारस ढकालले गरेका थिए ।

स्मरण रहोस्, साहित्यकार शक्ति लम्साल प्रगतिशील लेखक सङ्घको प्रथम राष्ट्रिय सम्मेलनबाट उपाध्यक्ष निर्वाचित भएका थिए ।

000

https://dayitwabodh.com बाट साभार