- मातृका पोखरेल
अचेल मान्छेहरु
साम्मीको मैदानमा
एउटा गुराँस हरायो भन्छन्
टाढाटाढा गाउँका मान्छेहरु
गुराँसको बास त्यहीँसम्म पुगेको कुरा गर्छन्
मान्छेहरु अचेल
साम्मीको मैदानमा
एउटा गुराँस हरायो भन्छन् ।
मैले दरबारको गमलामा फुलेको
धतुरोजस्तो फूल देखेको छु
तर ऊ धर्तीमा फुलेको फूल
कसैले गोडमेल नगरेको
कसैले पानी नहालेको
कुनै मालीले हेरचाह नगरेको
ऊ गुराँस फूल
हावाहुण्डरीको बीच फक्रेको
खडेरी सँगसँगै जुधेको
अचेल
टाढाटाढाका मान्छेहरु भन्छन्
साम्मीको जङ्गलमा हराएको एउटा गुराँस
परपरसम्म बास्ना छर्छ
अचेल मान्छेहरु
साम्मीको मैदानमा
एउटा गुराँस हरायो भन्छन् ।
गुराँस फूल !
जब तिम्रो सपनालाई
सन्तानहरुले बिपनामा छाम्छन्
तिमी त्यसबेला खुबै खुसी हुनू
हामीले नदेखे पनि
विजयोत्सव मनाउनू
तिमी त्यतिबेला
रातो माछापुछ्रे भएर हाँस्नू
गुराँस फूल
तिम्रो बेगवान यात्रालाई
मेरो सलाम
मिथक कथाजस्तै
बच्चाहरुले सुनाउँदै जानेछन्
यो कथा पछिसम्म
पुस्तापुस्ताको अन्तरालपछिसम्म
त्यसबेला पनि मान्छेहरु
साम्मीको मैदानमा
एउटा गुराँस हरायो भन्छन् ।
■
विजय शब्द बिम्ब (कविता सङ्कलन, २०६३)
No comments:
Post a Comment