- मातृका पोखरेल
(सहिद सेतु सुनारको *स्मृतिमा)
म बनफूल,
युगौँदेखि,
गरिबी र अपमानको हिउँले
धेरै ठाउँमा डामिएका छन्
मेरा फूलका पत्रहरु
सभ्यताको जँघारमा
घाइते भएर म
धेरैपटक लडेकी छु,
अपमानित भएरै
मैले पनि युगलाई नबोकेको भए
हामी सबै मिलेर चन्द्रमा कसरी छुन्थ्यौँ ?
ठिहि¥याउने वर्तमानमा बाँचेर
मैले सबैलाई
एक पाखो घाम ताप्न बोलाएकी हुँ,
म सेतू सुनार !
हामी सबैभन्दा टाढा
मेरो अर्को कुनै सपना छैन ।
मेरा पिता पुर्खाले
खाडलमाथिको जमिन देखेनन्
मैले खाडल माथिको जमीन टेकिन
म सेतू सुनार !
मैले खाडलमाथि उठ्न
बलिदानको एउटा भ¥याङ लाएँ
हामी धेरैले उचालेको
नयाँ यात्राको एउटा साइतमा
मैले पनि अघिल्तिर पाइला राखेँ,
मलाई थोपाको शक्तिसँग विश्वास छ
मलाई घामको बास्नासँग विश्वास छ
मलाई हावाको गतिसँग विश्वास छ
म सेतू सुनार !
मलाई समानताको भोलिसँग विश्वास छ
म तपाइहरुजस्तै हो,
मलाई बगैँचाका फूलहरुसँग
अलिकति गुनासो छ ।
प्रिय आफन्तहरु !
भोलिको समयलाई
बेलाबेलामा सम्झाइरहनु
मैले रोपेको बिरुवामा
फेरि झुन्डिनुहुँदैन कालीपोकेहरु,
मेरो यात्रामा
कसैले कुनै शोकगीत नगाउनू
मेरा साना सन्तानहरुलाई
बुझ्ने भएपछि सुनाइदिनू
तिम्रा निला आँखाहरुको
प्यारो अनुरोध पूरा गर्न
ऊ सागर हिँडेकी छ,
मसँग लोभको कुनै दरबार छैन
म वनफूल !
मलाई बगैँचाका फूलहरुसँग
अलिकति गुनासो छ ।
मेरा पुर्खाले,
गोडमेल गर्दा नदेखेको एउटा झार
झ्याँगिएर विषबृक्ष भएछ,
त्यो हल्किएको देखेर
म क्रोधले आहत भएँ
म अतितसँग क्रुद्ध भएँ
म सेतू सुनार !
मैले खाडलमाथि उठ्न
बलिदानको एउटा भर्याङ् लाएँ
प्रिय आफन्तहरु !
म जङ्गली फूल !
म सेतू सुनार !
तपाईहरुभन्दा टाढा
मेरो अर्को कुनै सपना छैन ।
■
हाम्रो जलजला मासिक, पूर्णाङ्क, ११, २०६३ पुस
*(जनआन्दोलनका क्रममा २०६३ वैशाख ४ गते नेपालगन्जको तत्कालीन ज्ञानेन्द्र चोकमा गोली लागी मृत्यु भएकी सहिद । पछि आन्दोलनकारीले ज्ञानेन्द्र चोकलाई सहीद सेतू वि.क. चोकको रूपमा नामाकरण गरेका थिए ।)
No comments:
Post a Comment