कविता : फरकफरक मुर्दाघाटहरू

- मातृका पोखरेल 

(२०६१ भदौ १५ गते इराकमा हत्या गरिएका बाह्रजना नेपालीको सम्झनामा)

आज एउटा कु-समाचार बोकेर

मरुभूमिबाट

सगरमाथाको टुप्पामा

झुल्कियो उही परिचित कालो सूर्य

कविताहरुको मृत्युमा

आज म सँगसँगै

शोक मनाएर सुतेको छ रात

किन उठाउनु उसलाई

विश्वासको सम्झौतापत्रमा

हस्ताक्षर गर्ने,

मसँग कुनै कलम छैन,

आर्यघाटको छेउमा उभिएर

लासहरुको आगो ताप्दै

जाडो मारिरहेछन् शाषकहरु ।

भोको पेट बोकेर

समुद्र तरेकाहरु

भयो अब खुसी हुँदै जन्मस्थल नआउनू,

अङ्गुर फलाउने विकासे नारा बाँडेर

अझै पनि शाषकहरु

विषालु गोली फल्ने

रूखहरु रोपिरहेछन्

हिजो जङ्गलबाट आएको थियो मीठो बतास

आज जङ्गलमै बन्दैछ सिंहासन

नयाँ बाली फलाउने खेतहरु

हिल्याउनै बाँकी छ

रोपाइँ गर्ने सर्जाम बटुल्नै बाँकी छ,

पहिलेपहिले पनि

पूmल सुकेपछि आउँथ्यो तिहार

केही वर्ष भयो त्यो पनि आएन

यसपटक मार्नका लागि हामीले रोपेनौँ फूलहरु

अब फूल लाउने छाती बोकेर नफर्कनू

आजमात्रै टेलिभिजनको पर्दामा

श्रममन्त्रीको अनुहार

हाँसिरहेको थियो ।

हामीले यसपटक

इराकको एक हल मरुभूमि

नेपाली रगतले भिजायौँ,

तर कालो कोट भिरेर

सगरमाथालाई लक्ष्य गर्दै

इराकमा बास बसेर आउँदैछ

मृत्युको अर्को जुलुस

हामी यहीँपनि खनिरहेछौँ रगतका कुवाहरु

मुर्दाघाट पनि आफ्नो र बिरानो हुन्छ

प्रिय र अप्रिय हुन्छ

मात्र यत्ति फरक हो

तिमी मरेको मुर्दाघाटभन्दा

हामी मर्ने मुर्दाघाट महान् छ

यहीँ छन् हाम्रा पुर्खाका चिहानहरु

मुर्दाघाट पनि आफ्नो र बिरानो हुन्छ ।

■

निर्झर १, २०६२ वैशाख


=========================================