कविता : उसको मृत्युमा

- मातृका पोखरेल 

देशको मानचित्र बोकेर

गाउँगाउँ घुमी हिँड्ने

हामीले सधैँ देखिरहेको

हाम्रै चेतनाको बारीमा

घाम रोपेर हिँड्ने एउटा मान्छे

तिमीले देख्यौ कि देखेनौ ?

एउटा असल मान्छे म‌‍र्‍‌यो।

उसको मृत्युमा

शोकले निन्याउरा भए

झुप्राहरु

नियास्रोले सुस्ताए

दलानहरु

अनुहारहरु फुङ्ग उडाएर

बेहोसझैं भए

गाउँका गोरेटाहरु

सहयात्रीहरुको एक हुलझैं

शिखर चढेको बेला तिर्खाएर

टुकुचाको नालीमा फालनहालेको

चेतनाको माछापुछ्रे

अस्तिमात्र ढल्यो

तिमीले देख्यौ कि देखेनौ ?

एउटा असल मान्छे मर्‍यो

सुनेको थिएँ -

माटोको मायामा जून फल्छ

विवेकको छातीमा घाम उदाउँछ

इतिहास लेख्न सकुन्जेल

जून मर्दैन

घाम मर्दैन

मैले सुनकै थिएँ

माटोको माया गर्ने मान्छे

मृत्युपछि पनि वास आउँछ

घाम र जूनमा रूपान्तर भएर

सृजनाको एउटा बत्ती

अस्तिमात्र निभ्यो

तिमीले देख्यौ कि देखेनौ ?

एउटा असल मान्छे मर्‍यो ।

■

हाम्रो एकता, वर्ष १, अङ्क २, ०६१ असोज