कविता : अनेकोटले हेर्ने आँखा

 - मातृका पोखरेल

मलाई सबैभन्दा बढी

अनेकोटले हेर्ने आँखा

र, उसले देख्ने सपना मन पर्छ ।

मलाई जसरी मनपर्छ

अनेकोटका आँखा

सबैलाई मन पर्दैन त्यसरी

कोही डराउँछन्  उसका आँखासँग

र झन् डराउँछन्  उसका सपनासँग

तर म जति पटक उसलाई हेर्छु

उसको आँखाबाट एउटा नयाँ घाम उदाएको देख्छु

म प्रत्येक रात

आफूले देखेका सपनामा उसले देखेका सपना खोज्छु

चैत लागेपछि

माइला लामाको गीत

अर्जुन पराजुलीको कविता

निर्मला देवकोटाकी आमाको आँसु

च्याङ्बा लामाकी जीवनसङ्गिनीको

हत्या गरिएका रहरहरूसँगसँगै

म एकपटक अनेकोटको छातीमा उभिन्छु

र, फेरि सुम्सुम्याउँछु

सपनाका सुन्दर आकृतिहरूलाई

अनेकोटले देख्ने आँखा

मलाई साँच्चै मन पर्छ ।

सबैले देख्दैनन्

इन्द्रेणीमा पोखिएको रङ्ग

जसरी अनेकोटले देख्छ

सबैले बुझ्ेरै

भोकाएका मान्छेहरूको हृदय

जसरी अनेकोटले बुझछ

सबैले छाम्न सक्दैनन्

विस्तारवादी आराहरूले रेटिएको

संवेदनाको छाती

तर अनेकोटले राम्ररी छाम्नसक्छ

म विश्वस्त छु

अनेकोट मेरो विश्वासको धाम हो ।

भन्नेहरूले भनेकै छन्

आस्थाको भूगोलमा मेटिदै गएको छ सिमाना

ऊ चिन्ताग्रस्त छ

भन्नेहरूले यसो पनि भनेका छन्

अर्को ज्वालामुखीको स्वागतमा

ऊ फूलका मालाहरू बोकेर उभिएको छ

ऊ जे सोचिरहेको छ

हामी सबैको सपना सोचिरहेको छ ।

मलाई सबैभन्दा बढी

अनेकोटले हेर्ने आँखा

र, उसले देख्ने सपना मन पर्छ ।

०००

कलम साहित्यिक त्रैमासिक,  वर्ष १८, अङ्क ४, पूर्णाङ्क  ५४, वैशाख  असार २०६७